Kritik düşünce
veya eleştirel akıl kelime kökünde bulunan “kritik” ten dolayı yanlış
anlaşılabilen bir terimdir. Yunanca “kritikos” tan gelen kritik düşünce, genel
anlamıyla herhangi bir eşyanın veya olayın kusurlarını bulmaya çalışmak değil,
problemleri en kısa ve en kolay yoldan çözebilmek için durum üzerine yapıcı
sorular sorarak, yapılan işlemleri güncellemek demektir. Eleştirel düşüncenin
temelinde en doğru kararı verebilmek için halihazırdaki durumu anlamaya
çalışmak ve problemler karşısında berrak bir çözüm sistemi kurma düşüncesi
vardır.
Eleştirel akılla
ilgili batı tarihindeki ilk çalışmaları 1910-1913 yıllarında John Dewey yapmış ve “Nasıl Düşünürüz?” adlı çalışmasında
toplamıştır. Dewey’nin felsefesinde düşünme işlemi irdelenmiş, klişe davranış
ve sözlerin düşünceyi yönlendirmesi, önyargıların etkisi, yanlış bilginin
alınan kararlara etkisi ve yaratıcı (üretken) düşünceyi engelleyen sebepler
üzerinde çalışılmıştır.
İkinci büyük
kaynak Bloom’un Sınıflandırması’dır ( Bloom, Engelhard, Frust, Hill & Krathwohl,1956; Kratwohl, Bloom, & Masia,1956) ve bu sınıflandırma yaklaşık
50 yıl eğitimcilere yol göstermiştir. Sınıflandırma üç bölüme ayrılmıştır. Kavrama(idrak),
duygusal gelişim, ve iç devinim. Herhangi bir kabiliyeti geliştirmek için bu üç kaynağı
geliştirmek gerekir demişlerdir. İnsan idrakinin kuvvetlenmesi eleştirel akılla
mümkündür ve eleştirel akılın altı kategorisi vardır: Bilgi, Anlama, Uygulama,
Analiz, Sentez ve Değerlendirme.
Krathwohl (2002)
yapılan bu sıralamayı öğrencilerin dil becerilerini gözlemleyerek tekrar
grupladı ve sıraladı. İdrak merkezini iki boyutta ele aldı: Bilgi boyutu (
hakikat, anlama, sistemsel, ve idrak sonrası bilgi temsil eden) ve İdrak süreci
boyutudur (hatırlama, anlama, uygulama, analiz etme, değerlendirme ve üretmeyi
temsil eden kısım).
Teknolojinin
gelişmesiyle anlama ve idrak üzerine çalışan bilim insanları bilgi üretimi ve
işlenmesiyle alakalı farklı yaklaşımlarda bulundular. Newell ve Simon (1961)
Sanayi devrimi sonrası, insanın düşünce sistemini kopyalayan bilgisayar programı
üretip sanayide kullanmaya başladılar. Bilgi işlemede sistematik yaklaşım
kullanıp, üretimle alakalı birçok problemi çözdüler ve halen kullanılmaya devam
edilmektedir. Birçok psikolog bu yaklaşıma ‘sistem stratejisi’ adını vermiş ve
eleştirel akıl dememiştir.
Norris (1985)
eleştirel akla ‘ne yapacağına ve neye inanacağına rasyonel (mantıklı) olarak karar
vermek’ demiştir. Sternberg & Williams (1996) ise ‘İnsanların problemleri
çözmek, karar vermek ve yeni kavramları anlamak için kullandıkları düşünce
işlemleri, stratejileri ve sunumlarıdır’ demiştir.
Çağlayan
dergisindeki makalesinde Prof. Dr. Şerif Ali Tekalan(2018), aklı olan insanlar
herhangi bir konu hakkında, mevcut hadiseleri göz önünde tutarak, daha iyi
neticeler elde etmek için uyulması gereken prensiplere uyduğunu belirmiş ve
akılda esas olanın muhakemenin yürütülmesi olduğunu belirtmiştir. Bir insan ne
kadar akıllı olursa olsun iki insanın aklının toplamını geçemeyeceğini ‘nasıl
bir üçgende iki kenarın toplamı üçüncü kenardan uzunsa iki insanın aklı bir
insandan fazladır’ örneğiyle belirtmiş ve eleştirel aklı çalıştırmanın en
etkili yolunun ortak akla müracaat olduğunu belirtmiştir.
Yukarıda
bahsedilen veya bahsedilmeyen tanımlarda vurgu yapılan kelimeleri
sıralayabiliriz. Bu kelimeler bize genel olarak eleştirel akıl sahiplerinin ve
eleştirel aklın çerçevesini çizebilir. Bu özel kelimeler:
·
Eleştirel
akıl:
o
Farkındalık
o
İşlem
o
Düşünce
kalitesi
o
Entelektüel
standartlar kullanma
o
Varsayımlara
meydan okuma ve alternatifleri düşünme
o
Gizli
önyargıları araştırma
o
Konuya
özel soru sorma ve tartışma
o
Dünya
görüşü geliştirme
·
Eleştirel
Akıl Sahipleri:
o
Açık görüşlüdür
o
Şüpheci
akla sahiptirler
o
Gereken
bilgiyi toplar, değerlendirir ve uygularlar
o
Kendi
varsayımlarında kuşkucudurlar
o
Farklı
yönleriyle değerlendirirler
o
Kaliteli
bilgiye önem verirler
o
Uygulama
ve sonuçlarda titizdirler
o
Varsayımları
değerlendirirler
o
İçeriği
anlamaya çalışırlar
o
Şartlara
göre yöntem değiştirirler
Günümüzde yaygın
bir bilgi kirlenmesi var ve neredeyse bilgi içinde boğuluyoruz. Ciddi küresel
krizlerle boğuşurken, yeni nesli de eleştirel akıl sahibi olarak yetiştirme
mecburiyetindeyiz. Hazırlayabileceğimiz bir pozitif öğrenme ortamıyla
gençlerimiz bu problemlere çözüm üretebilecek seviyeyi kazanacaktır.
Doğru bilginin
seçilip kullanılabilmesi için eleştirel akıl sahibi bireylere ihtiyaç vardır.
Bilgi patlamasıyla yaşanan belirsizlikler ancak doğru kaynaklara ulaşabilen
bireylerin, mantık yürüterek ve karşılıklı-çapraz bilgi kontrolüyle vereceği
doğru kararlara bağlıdır. Yoksulluğun önlenmesi, eğitimin desteklenmesi,
bayan-erkek eşitliği, sağlıklı aile yapısı, sağlık araştırmaları, çevre
sorunları, uluslararası anlayış ve işbirliği gibi problemlerin çözümünde
eleştirel akıl büyük rol oynayacaktır (Microsoft,2010).
Eleştirel Akıl Nasıl Ölçülür?
Özellikle askeri,
ticari ve eğitim gibi alanlarda eleştirel akıl kullanabilen insanların
seçilmesi için insanlar gayret göstermişlerdir. Problem çözme kabiliyeti,
mantıklı düşünme ve idrakin diğer basamakları birçok zeka testiyle ölçülmeye
çalışılmıştır.
Eğitimde SAT ve
ACT gibi sınavlar düşünme kabiliyetini test edebilmekte fakat karar verme,
sebeplendirme ve seçme gibi konularda yetersiz kalmaktadır (Stankovich, 2009).
Ku’ya göre (2009)
çoktan seçmeli sorular en iyi test yöntemiyken bazı araştırmacılara göre en iyi
yöntem güncel problemlere göre, yeni gerçek problemlere cevaplar bulacak,
içeriği problemin çözümüne uygun ve performansı gözlemleyebilecek simülasyonlar
kullanmaktır(Bonk & Smith, 1998; Halpern, 1998).
Eğitimde
kullanılan çoktan seçmeli eleştirel akıl testlerinden bazıları Kolej
Öğrencileri Akademik Yeterlilik Testi (CAAP), Kaliforniya Eleştirel Akıl
Kabiliyeti Testi, Halpern Kritik Akıl Sınavı (HTCA), Kornel Kritik Akıl Testi
(CCTT) örnek olarak verilebilir.
Bloom, B.S.,
Engelhart, M.D., Furst, E.J., Hill, W.H., & Krathwohl, D.R. (1956). Taxonomy
of educational objectives: The classi cation of educational goals. Handbook 1:
Cognitive domain. New York: David McKay Company.
Dewey, J. (1910).
How we think. Boston: D.C. Heath.
Krathwohl, David
R. (2002). “A revision of Bloom’s taxonomy: An overview.” Theory Into Practice,
41(4), 212–218.
Newell, A.; &
Simon, H.A. (1961). Computer simulation of human thinking. Science, 134(3495),
2011-2017.
Norris, S. P. (1985). Synthesis of research on critical
thinking. Educational leadership, 42(8), 40-45.
Sternberg, R. J., & Williams, W. M. (1996). How to
develop student creativity. ASCD.
Tekalan Ş. A. (2018).
Eleştirel Akıl ve İstişare, Çağlayan Dergisi, Ocak Sayısı, Sf 10-13.
Potter M. L.,2010.
Developing Critical Thinking Through Web Research Skills, Microsoft
https://download.microsoft.com/download/.../criticalthinking.pdf&usg=AOvVaw3c7Qjpna1OhHqXVZVF9koA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder